Istilah Pawayangan

            Pawayangan nyaeta kasenian tradisional anu teu weleh tina pinton sasabetan wayang nu diperankeun ku dalang. Pawayangan kawitna aya di daerah Pulau Jawa. Pawayangan jadi salah sahiji kasenian nu wajib dijaga kaaslianana ku sabab jadi warisan budaya Nasional. Di handap ieu nyaeta istilah – istilah nu aya dina pawayangan;

1)       Dalang, nyaeta lalaki anu ngalakukeun panokohan pawayangan ku lentong sora nyesuaikeun jeung karakter wayang

2)     Sinden, nyaeta juru kawih dina pintonan kasenian, biasana aya dina celah-celah pawayangan (ngawitan, panengah, atawa akhir)

3)      Antawacana, nyaeta dialog wayang nu dilakukeun ku dalang

4)     Kakawen, nyaeta lagu anu dihaluangkeun ku dalang. Asal “kakawen” nyaeta tina “kawi” nyaeta basa nu dipake dina lagu nu dihaluangkeun ku dalang

5)     Wayang golek, nyaeta wayang nu dijieun tina awi nu dipahat ngabentuk siga jelema, disaruakeun raut raray jeung bentukna kumaha karakterna

6)     Wayang kulit, nyaeta wayang anu dijieunna tina kulit sato jeung sipatna leuwih ka dua dimensi

7)     Janturan, nyaeta wayang anu ngajajar di sisi kenca jeung katuhu

8)     Tuding, nyaeta gagang tina awi leutik paranti ngigelkeun leungeun kenca-katuhu wayang

9)     Campurit, nyaeta gagang wayang paranti dicekelan ku leungeun kenca dalang

10)  Campala, nyaeta panakol tina kai paranti dalang keketrok jeung tatakolan

11)    Bagedor, nyaeta tempat cicingna wayang

12)   Gugunungan, nyaeta benda nu bentuknya siga gunung (segitilu) aya motifna pikeun ngaisarahkeun ganti tema atawa jeda caritaan

13)   Nayaga, nyaeta juru tabeuh gamelan

14)  Sabetan, nyaeta sebutan jang gerak-gerik wayang

15)   Tutup lawang sigotaka, nyaeta panutup pawayangan